Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
шеп құру — (көне.) қарсыласты өткізбеу үшін жасалған бөгет. Ш.қ. шабуылдау, ұрыс жүргізу, жою, реттеу, ұстау, оқ ату, іздеу, алыстату секілді түрлерге бөлінеді. Тарихтан сарматтардың шебі қолдың шыбық сүйегі секілді, ал Әмір Темір әскері жаңа туған ай… … Казахский толковый терминологический словарь по военному делу
шепётка — (В.Д.) … Словарь употребления буквы Ё
шепіївський — прикметник … Орфографічний словник української мови
шепінгування — іменник середнього роду … Орфографічний словник української мови
шепітський — прикметник шепітський прикметник … Орфографічний словник української мови
шепіт — поту, ч. 1) Тихе мовлення, при якому звуки вимовляються без участі голосових зв язок. || перен. Тихий шум, шелест, дзюрчання і т. ін. || заст. Чаклування, яке здійснює баба шептуха. 2) перев. мн., розм. Чутки, поголоски, розмови (перев. потайні) … Український тлумачний словник
шепіт — [ше/п іт] поту, м. (ў) пот і … Орфоепічний словник української мови
шепінг — іменник чоловічого роду поперечно стругальний верстат … Орфографічний словник української мови
шепіт — іменник чоловічого роду … Орфографічний словник української мови
шеп — 1 (Қост.: Фед., Семиоз.) талдан я қамыстан жасалған мал қора. Малды ерте өргізейік, ш е п т е жас төлдері қалып қоймасын (Қост., Фед.) 2 (Қарақ., Тақт.) сол жақ. Ш е п к е айда мәшинеңді, ш е п к е айда. Біразырақ жүрген соң ш е п жағыңнан… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шеп қол — (Қарақ.) 1. ештеңеге ебі жоқ адам. 2. сол қол … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
